Саяхан бодолд оруулахаар нэг үйл явдлын гэрч болсон. Хүний амьдрал гэж нээрээ таашгүй үйл явдлаар дүүрэн байх юмаа. Заримдаа сансарт нисчихмээр баяр хөөр амжилт бүтээлээр арвин, заримдаа газар ухаад дотор нь ороод алга болчихмоор үе тохиолдох. Тэр бүхнийг даван туулах сэтгэлийн хүч, амьдралын ухаан хэрэгтэй байж ард нь гардаг байх гэж боддог юм. Хүн бүрт тохирсон үйл явдал тохиодог байх.
Ажлын байран дээрээ бол робот, одоогийхоор бол AI шиг байх хэрэгтэй гэдгийг улам л мэдрээд байгаа. Монголд бол хүнээрээ байж болдог, тэр нь хэтэрчих гээд байдаг.
Сүүлийн хэдэн жилийн ерөнхий байдал шүү. Миний өглөө ихэвчлэн сэрүүлэгний дуугаар эхлэнэ. Air plane mode дээр байгаа утас яг толгойн дээр дуугарна. Шууд үсэрч босно гэж хэзээ ч байхгүй. Snooze дарна, дахиж дуугарах хүртэл нь өөрийгөө зоригжуулна, чи чаднаа, ухасхийгээд л босчих гэх мэт.
Шууд надтай хамаатай биш ч гэлээ, намайг хутгалдуулаад байх юмаа. 2 асуудал үүсээд байдаг. Хутгалдахаас өөр аргагүй байнаа гэдэг чинь намайг энэ асуудлаас суралцаад ав л гэсэн үг тийм үү.
Халдварт өвчин гарсантай ч нээх холбоотой биш, угаасаа эд хүний биед ойртох биш. Яг үнэндээ би хааяа япон найз нартайгаа, амжилт гаргасан үедээ хамт ажилладаг хүмүүстэйгээ, хааяа бүр босстойгоо тэврэлдмээр санагддаг шд. Нээх сайхан тэврүүлээд духан дээрээ үнэрлүүлмээр байдаг шд хэхэ. Ялангуяа уулзалгүй удаж удаж нэг уулзахаараа өөрийн эрхгүй арай л илүү ойртож очоод байдгийн хаха. Даанч эд тонгойж бөхийхөөс цаашгүй.
