Drone

Хэл усандаа ер нь тааруу хүн л дээ би гээч нь. Яахав өөрийн хэмжээнд харилцаад болоод байвал тэгсхийгээд орхичихдог сул талтай. Тэгээд яахав 10 жилд байхдаа монгол хэлний хичээл дээр ухаж ойлгохгүйгээр их олон зүйр цэцэн үг цээжилж байсныгаа сүүлийн хэдэн жилд учиргүй ухамсарлаад ойлгоод байгаа. 

Тэвчээр хайрла

Их л хичээх юм, даанч тэр нэг хүнтэй тааралдах, хамт юм хийх давтамж ихсэх тусам миний тэвчээрийн тэр нэг нарийхан утас нь тасарчихаад байх юмаа. Маш их итгэж найддаг, гар нийлэн ажилладаг, асуудлыг эрүүл ухаанаар хардаг гэж найддаг 2 хүнд тэр хүнтэй байхад үүсдэг асуудлын талаар хэлж сэтгэлээ жаахан тайтгаруулдаг юм. Сүүлдээ өөрийгөө үзэн ядах гэж байна шд. Байнга л тэр хүнийг ярих юм, тэгээд бүр варугүчи (хүн муулах) болчихоод байгаа болохоор. Би арай ч ингэж хүн муулаад явдаг хүн биш дээ, өөрийгөө танихаа байчих гээд байна. Тэр хүнээс холдож байж өөрийгөө авч үлдэхдээ тулах нь сүүлдээ. Ажлын бүтээмж болоод чадамж тун муутай хүн, хариуцлагаас байнга айж явдаг, өдий болтол хийж бүтээсэн үр дүн гээч тэр хүнд байгаа бол ихэнхийг нь би хийж өгсөн гэхэд болно. 4 сар гэхэд күби (халагдах) болох нь тодорхой байсан тул жоохон л тэвччих гээд өөрийгөө аргадаад байсан чинь тэр нөхөр үлдэхээр болчихож (ямар аргаар??!!) гэдгийг сонсоод өөрөө гараад явчихмаар санагдаж байна. Даанч ойрд наалдаад байсан нь тийм учиртай байж хог гэж. 

Юу ч мэдэхгүй, бие дааж юм хийж чаддаггүй өчүүхэн нэгнээс болж өөрийнхөө хийж байгааг хаяж явах амьтан биш ч гэлээ үнэн дарамттай санагдаад эндээ л санаа сэтгэлээ хөнгөлж сууна даа. Энэ нэг жилийг, энэ нэг хүнийг тэвчээд гарчихвал намайг диваажин хүлээж байгаа л гэж найдаад зүтгэхээс өөр арга байхгүй болжээ. Надад тэвчээр хайрла...