Бие минь, сэтгэл минь ядраад зүтгэл, тэмүүлэл, унасан ч дахиад босох хүсэл гээд цөм байхгүй хоосон болсон.
Саруул ухаан шиг гүйгээд л байсан, гүйгээд л. Тэгсэн нэг л өдөр ядарсанаа мэдээд таг зогсчихсон.
Бүхнийг болгодог, чаддаг, даваад гараад ирдэг тэр их хүч надад байгаагүй мэт болсон.
Дотоод эрч хүчний эх үүсвэр, ундрага гэж байдаг бол тэр нь ширгэчихсэн мэт.
Dear Piglet,
ReplyDeleteяг одоо би бас нилээн хэцүү цагийг туулж байгаа болохоор таныг маш сайн ойлгож байна аа. Тунгаамнх
Ойлгож байгаа хүн байгаа болохоор ханьтай санагдаад гоё байна. Баярлалаа. Чи минь бас өөрөөсөө хамаарах бүхнээ хийгээд үлдсэнийг нь хувь тавиландаа даатгаарай.
DeleteХай Пиглэтээ. Бүх зүйл хоосон болсон мэт санагдвал яг тэндээ зогсох хэрэггүй байдийм байлээ шүү, Өөртөө тухтай жижигхээн булан олж ороод, өөрийгөө дахиад цэнэглэж эхлээрэй, тэр булан нь юу ч байж болно. Бодол, жижигхээн өөрийн чинь дртай дадал, үйлдэл, бүр дурсамж ч байхад болно. Бас энэ ядрал ч бас нэг л өдөр дуусна, би буцаад цэнэглэгдэнээ гэдгээ л мартаж болохгүй.
ReplyDeleteХалуун тэврэлт илгээлээ. Күүтаа нь
Баярлалаа Күүтаа минь. Сэтгэгдэл чинь маш их түшиг болсон шүү. Одоо хичээхдээ ч гэсэн жоохон хүн шиг байнаа. Арай л буруу байдлаар зүтгээд байсан байх шиг. Бага багаар цэнэглэгдээд хийх алхамууд минь нүдэнд дүрслэгдээд, гол нь барьж авч зүтгэхэд жоохон хугацаа хэрэгтэй байнаа.
Delete